Outplacement: een wettelijke verplichting

Onder de nieuwe regelgeving moet echter een onderscheid worden gemaakt als de ontslagen werknemer een opzegtermijn moet uitzitten of als hij recht heeft op een ontslagvergoeding.

In geval van een ontslagvergoeding

De werkgever moet outplacement aanbieden binnen de 15 dagen na de aankondiging van het ontslag.

De ontslagen werknemer heeft recht op:

• Een ontslagvergoeding van minstens 26 weken.
• Outplacementbegeleiding van 60 uur gedurende 1 jaar. 4 weken van hun jaarsalaris van het voorgaande kalenderjaar (minimaal €1.800 en maximaal €5.500) zal worden ingehouden op hun ontslagvergoeding om hun outplacementprogramma te financieren

In geval van opzegging

De werkgever moet outplacement aanbieden binnen 4 weken na het begin van de opzegtermijn. De werknemer krijgt vier weken de tijd om het voorstel te aanvaarden of te weigeren.

De ontslagen werknemer heeft recht op 60 uur outplacementbegeleiding gedurende 1 jaar. De tijd besteed aan outplacement wordt afgetrokken van het sollicitatieverlof.

Outplacement wordt alleen uitgebreid naar de openbare sector, maar enkel in het kader van het algemene regeling.

• Ten minste 45 jaar oud zijn op het moment van ontslag (paritaire comités kunnen de leeftijd waarop de outplacementprocedure verplicht wordt, verlagen).
• Niet ontslagen zijn om ernstige redenen.
• Ten minste één jaar ononderbroken in dienst zijn bij de werkgever op het moment van ontslag.
• Minstens halftijds tewerkgesteld zijn.
• Niet de pensioengerechtigde hebben bereikt

De waarde van een outplacement bij een medische overmacht bedraagt 1800 euro en voorziet een begeleiding van 30 uur gedurende een periode van maximum drie maanden.

De werkgever dient het aanbod tot professionele begeleiding schriftelijk op te maken binnen de 15 dagen die volgen op het einde van het arbeidscontract op te maken. De werknemer heeft op zijn beurt vier weken de tijd om hier, ook schriftelijk, positief op te antwoorden. Het aanbod dient aangepast te zijn aan de capaciteiten van de werknemer die gezondheidsproblemen kent, en dient dus te voldoen aan de kwalitatieve criteria gelijk aan deze van het algemeen stelsel.